– FAİK KUMRU
Asırların yükü omuzlarında,
Kocamillet atar nabızlarında.
*
İmtihan sırrıyla gelir dünyaya,
Toydur delikanlım yatar rüyaya.
Mahmur gözleriyle dalar hülyaya,
Amaçsız yaşamak boştur yiğidim!
*
Dalma hayallere, ara meşgale.
Atalet çürütür, yıkar gaile.
Azmini tüketme, gelir nevale;
Dindirme isyanı coştur yiğidim!
*
Hep dobra konuşur, azdır ahbabı.
Bir fiskeyle çatlar gönül mihrabı.
Gönlün bam teline iner mızrabı,
Günlük sermayesi beştir yiğidim.
*
Her zorluğu aşar, bulur bir çare.
Hedefe kitlenir, kalmaz biçare.
Azığı bir lokma, günü idare;
Şeleği derdine eştir yiğidim!
*
Yıkmasın azmini aşılmaz yollar,
Hâinler en zayıf ânını kollar,
Hasret kaldı sana açılan kollar;
Temmuz sıcakları kıştır yiğidim!
*
Gençlik hevesi bu geçer derlerse
Hakîkat sihriyle hakkı yerlerse
Helâli yol bilip alnın terlerse
Sofranda bereket hoştur yiğidim!
*
Gülen gözlerinin feri sönmesin,
Zulmü tepele ki çarkı dönmesin,
Zâlimi çal yere, sırta binmesin;
Bu dünyanın derdi aştır yiğidim!
*
Dilinde cevheri sözlerin olsun,
Mahzun yüreklere selâmın dolsun,
Sen ki yürünecek en güzel yolsun;
Bir gönle girmesi baştır yiğidim.
*
Emanet edilen yükü çaldırma,
Sükûnet talep et kazan kaldırma,
Yalana dolana zemme aldırma;
Tahammül sızlayan diştir yiğidim!
*
Yalanın devrinde evde tutsağız,
Rûhu öldürdüler, sanma ki sağız.
Dilde söz çok, lâkin kilitli ağız;
Ya sabır çekmek de iştir yiğidim!
*
Gönüller üşüyor, her mevsim güzdür.
Keder kader olmuş, bilinmez gizdir.
Doksan dokuz deyip gelmeyen yüzdür,
Menzilin yokuştur taştır yiğidim!
*
İzine gül döktüm, kokun yayılsın.
Cümle âlem bilsin,namın duyulsun.
Deva, merhem uman yola koyulsun;
Mefkûre peşinde koştur yiğidim!
