– FATİH TEZCE
*
uykular titriyor ve düşler sahipsiz
kaç sene daha üşüyecek üstü açık sokaklar
sürgüne tek yön bilet almış rüzgâr
yünpazarı’ndaki saçları sıfır çocuğun yılında
aylar üzgün giriyor yatağına bir bir
örtüp üstünü, takvimin iğdiş ettiği duvarlar arasında
ellerini ceplerinde unutan saçları sıfır çocuğun
gölgesiyle koynuna girdiği yalnızlık odasında
varlık içindeki geçmişini yüzdüren şımarık çocukların
kartondan kayıkların ıslatmasını ellerini
beklemedim hiç –ancak bunlar filmlerde olur-
sessizlik içimle bağırdı duyamadım kendimi
ergen çocukların bağrışmaları arasına
eğilerek girmeye yeltenen babalar için
yıl olmuş iki bin yirmi bir
söylemesi de zor yazması da
