– FAİK GÜÇLÜ
*
tahta kuruları kemiriyor gazeli
temreni gümüşten
her beyit naziredir saçlarına örülen
-çünkü-
mazmunlardan aşk devşirir
tozlanmış raflarda
birbirine sırt dayamış bütün
divanlardan sesler geliyor
tozlanmış raflarda
ezgisi körelmiş kalemler
kirletiyor karanlığı
çizgisi k-ömürden
giden ömürden
gazelhanlar yabancı
sana yazılmış sözlere
ne zaman yeltensem
ifadesiz
kaldım tozlanmış sayfalarda
