*FERHAT NİTİN
*
mevsimi olmayan mektupların avuntusu bu
kırlangıç mabedinde yüzükoyun bir
hatıratla.
göz kapakları kesik renkler
soluyor sanrının yıkık kentlerinde
ve örtüyor gece günü şefkatle
tahribatın ellerinde can buluyor gölgen.
mabette kaçamak sülietler
bolca sürülüyor bahanelere.
gölgenin aziz kıvraklığında aranmakta serzeniş
ve hakikatlerin kucağında
işgal ediliyor bölgen.
ATLARA FISILDAYAN TANRIÇA – FERHAT NİTİN
‘Abesle iştigalde çul çürüten mahşer midillisi
bir zigeunerdir dilinde dolanıyor’
karula köşelerinde ironik imajlara gark olmuş
çürüyor yılgınlıkların başkentinde.
Odalarında senfonik konserler
Cepleri delen hüzünler, cipralexler
Yığına istinaden ironik kaoslarda gecelerin.
kırık kağıtlarının heybesinde
Yalpak evcimen acılar
‘keşke’ peronlarında ağlak
geziniyor sancılar.
