– RIDVAN YILDIZ
*
işten geliyorum mezar heceleyen adımlarla
her gün yorgunsun şadiye
odadan odaya gitsen kendinin hamalı
ölüm dökülüyor topuklarından
tam kendine geleceksin
iki gözünde bitmiş gün
akşamın ıssızlığında daralmış seccade gibi
yüzün boş vermiş yönünü
sabah uyanıyorum tam seni seveceğim
uygunsuz kelimeler düşüyor eteklerinden
yaşaman mucize sayılır
pişmanlık suratından silinmiyor
susarak ölüyorsun şadiye
elinde başkalarının rüyası
dünyadan haberin yok
kaç hayat aldın evimize
ben harf harf tükendikçe
eksik cümlelerin bitmedi ağzında
okulu sevmeyen çocuktun sen
kaygısız evliya edasıyla
ne sanıyorsun soluk almayı
-yaşamak mı-
benim için hiç yazmadın diyordun
yarım bıraktın söyleyeceklerimi
