– GÜLÇİN YAĞMUR AKBULUT
*
Eteklerimde
gökyüzünün kandilleri
yavaşça iniyorum
sabahın merdivenlerini
birdenbire kuş bahçesi
gönül serinliği
İvecen adımlarıyla
insanlar geçiyor sokaktan
her biri ayrı bir yere
yetişme telâşında
insanlar ki kimi yaz denizi
kimi zemheri
Güllerin yanına ilişip
yapraklarını okşuyorum
aşktan yana bir
muhabbet ki
/sorma gitsin/
ürperiyor içimin
acemi güvercinleri
Ömrüm benim
bulanık sularda
yaralı kuğu
dağlara giden yolların
uçurum çığlığı
ay aydınlığı gecelerde
hüzünlerin yağmuru
Topla eteğini
sabahın şen bahçesinden
gökyüzüne dön yüzünü
o muhteşem sonsuza
okyanusu tanıdın
derelerin ıslığıyla
hiç oyalanma
