– MUSTAFA GÜL
*
Teknoloji deyip ilerledi de
Bilimde zirveye çıktı insanlık.
Dünyalık işlerde pek terledi de
Ahlakı erdemi yıktı insanlık.
*
Saygıyı, hürmeti kenara attı.
İyilik denince çamura yattı.
Güzelliğe dair ne varsa sattı,
Artık zıvanadan çıktı insanlık.
*
Verdiği sözleri tümden unutup
Haklıyı, haksızı eşdeğer tutup
Haramı, helali birlikte yutup
Boğazdan içeri tıktı insanlık.
*
Çıkar için bin bir şekle bürünen,
Yalakalık edip yerde sürünen,
İnsan kalıbında insan görünen,
Aşağılıklardan bıktı insanlık.
*
Bu gidiş nereye, böyle miydik biz?
Barıştı, huzurdu, hani gayemiz?
Büyük bir çoğunluk olmuş edepsiz,
Halbuki fıtratta şıktı insanlık.
*
Hamdi; biz insandık, insan doğmuştuk.
Menfaat uğruna neden boğuştuk?
Dengeleri sarstık şimdi tutuştuk,
Kimlerin canını sıktı insanlık.
