– ENES GÜRBÜZ
*
içtiğimiz çayın sıcaklığıydı içimizi serinleten
içtiğimiz çaydı elle tutabildiğimiz nesne
soğuk su yakıyordu vücudumuzu sahilde
ne güneşlerin haberi vardı
ne de dalgaların
ortalıkta kara bir yılan dolaşıyordu
sular şırıngayla kafamıza sıkıldığı vakit
ne bulutun haberi vardı
ne de su bizi hissedebiliyordu
van gölü’nde yüzerken
deniz bir yorgan gibi bizi örterken
ne erçek’teki balıklar görüyordu
ne de selvi boylu ağrı dağı bizi
karanlık dehlizler aydınlıktı gözümüzde
biz görebiliyorduk
karanlık göremiyordu bizi
içtiğimiz çay su serpiyordu içimize
içebildiğimiz vakit
ne çay bardakları görüyordu
ne de konuştuğumuz insanlar bizi
biz sevinince kara bulutlar indi başımıza
sevinç çağımızı unutuverdik
ne eski anılarımız hatırlar
ne de coşkunluklarımız bizi
onlarca şiir yazmıştık
ne yazdığımız dizeler yükseltir
ne de elimizdeki kalemler bizi
