– İLKER GÜLBAHAR
*
ben seni
bir annenin yavrusunu kokladığı gibi
göğsüne bastırıp
kurşunlardan sakladığı gibi bekliyorum
bozkır toprağının sarı sıcakta
yağmuru beklemesi gibi
kış güneşinin zemheride ayazı yoklaması gibi
ben seni
derviş hırkasında bir gezgin
ya da dünyanın karnında eyüp sabrıyla
kah deniz suyu içerek
kah yara içine yara açarak bekliyorum
zifiri ıssızlarda ses gibi
boğuluyormuşum da nefes gibi
çiçeğe durmuş kiraz
boynunu bükmüş başak
aydınlığa tutkun şafak gibi
bekliyorum
yutkunamağım kahır gibi
yazgıma kazınmış sadır
hem ahraz hem âmâ
sökük döş cebimi
örtecek dolama gibi bekliyorum
geceler gündüze gebe kalır ya
gerilen yay hedefe vurulur ya
düzlüğe kavuşur da çavlanlar
durulur ya
ben seni gülmeden / ben seni ölmeden
ben seni yılmadan
sarhoşluğundan bir kez bile ayılmadan
ben seni
içli vuslat türküsüyle bekliyorum
bir tohum nasıl beklerse baharı
bir yuva nasıl özlerse göçmen kuşları
ben de seni öyle bekliyorum
bağışla beni sevgilim
ben seni olmaz bir zamanda
solumda / işte tam da şuramda bekliyorum
