– İLKER GÜLBAHAR
*
Unu suyu Maraş, maya Berçenek;
Yoğruldu hamurlar, tuzu Mahzuni.
Burcu burcu koktu saçta gelenek,
Harlı ocakların, közü Mahzuni.
*
Yol etti Elbistan ile Afşin’i,
“Merdo” bırakmadı, bir kez peşini,
Dillere dolanan “domdom kurşunu”
Ezgisi Şerif’in, sözü Mahzuni.
*
Türkü oldu yağdı çağa yılmadan,
Hak sarhoşluğundan hiç ayılmadan.
“İşte gidiyorum.” çok duyulmadan,
“ Çeşm-i siyah”ların izi Mahzuni.
*
Kurumadı asla gözünün yaşı,
Nezdinde bomboştu dünya telaşı.
Gönlü mü istedi Hacıbektaş’ı;
Sarıldı kefene, bezi Mahzuni.
*
El verdi de gitti oğlu Emrah’ a,
Unutuldu mu “katil Amerika!”
“Arzuhalci” sırdır, dostu “Yemliha”
Ağıtlar kayboldu, sızı Mahzuni.
*
“Han sarhoş” tur demde, “hancı sarhoş” tur,
Bir daha dolmaz ki yeri bomboştur,
“Oy göresim geldi” memleket kıştır;
Yarpuz bahar tüter, yazı Mahzuni.
*
“Abur cubur adam” gibi gezenler,
Dosta “dönek” dermiş oyunbozanlar!
Yüz yılda zor gelir böyle ozanlar,
Avazı Pir Sultan, sazı Mahzuni.
